Wat ik al niet voor plannen had, deze zomervakantie. Het kon echt van alles worden deze vakantie. Zo kocht ik een boot zodat ik heerlijk mezelf en de kids op het water kon ontbinden van alles wat maar verplichting genoemd word. Of ik kon mijn tweede keukenaanrecht recht tegenover mijn eerste nu eindelijk eens opknappen. Ik hoefde maar een aanrechtblad van 2m bij 60cm te halen bij een bouwmarkt en ik was al een heel stuk verder.
Of wat dacht je van mijn carport, t dak ervan verhogen zodat ik klaar zou zijn als ik dan een bestelbus op de kop zou tikken zodat ik hem ook direct zou kunnen koesteren onder een afdak.
En wat te denken van een stuk tuin extra?! Zonder het geklets van deze buren zat ik vroeger bijna dagelijks in de tuin. Nu door hun aanloop en geloof me, dit is extreem, is het elke dag hardop geroddel en mijd ik de tuin als zij er al zitten. Dus een andere hoek leek me de oplossing. Maar dan moet ik wel even een afrastering verzorgen, want ik heb een trauma hond en die vertrouw ik niet zonder omheining. Maar sowieso heb ik op die hoek afscherming nodig voor wat privacy, wat ik zeer op prijs ben gaan stellen de afgelopen jaren. Een hoekje van maar liefst 4m x 3m zou ik zeker nog kunnen winnen. Mits ik dan ook wat coniferen omzaag die er al dik 15 jaar of langer staan....
Ook wilde ik graag nog wat schuren en diy met een schuurtje voor fietsen in de tuin en wilde ik de klimtoren van de kids afbreken en het hout hiervan zelf hergebruiken, gezien de prijs van het hout nu.
Nu is dit allemaal best te overzien. Normaal zou ik hier mijn hand niet voor omdraaien. Maar stom stomme ik, mijn lijf wil me op bed hebben. Zo is me dit de afgelopen maanden wel gebleken. Ik mag al happy zijn met een zelfgemaakt diner, want veel verder kom ik echt niet. Geen idee wat me zo'n lege accu geeft maar ik denk nog steeds in mogelijkheden. Niet dat dit allemaal heel reëel is maar ik geloof er graag in!
En net, toen ik op het punt stond iets te ondernemen richting winkels, om het ene of andere plan aan te vangen, reed ik enkele meters met een raar gevoel qua wegligging. Na 50m begreep ik dat het weleens een lekke autoband kon zijn. Ik stapte uit, checkte rechtsachter en ja hoor, ik had gelijk. Ik ben als een slak terug naar mijn carport gereden en parkeerde hem daar.
Nog wel keek ik of ik er een krik onder kon schuiven aldaar, of er tegels onder lagen. Allemaal geen probleem. Met alleen al deze "tegenslag" waar ik vroeger onderweg niet mijn hand voor omdraaide, liep ik terug naar mijn voordeur en ging naar binnen.
Morgen ofzo zal ik het thuiskomertje tevoorschijn toveren. En uiteindelijk verwisselen zolang de wielmoeren niet te vast zitten. Maar niet vandaag. Dat is teveel gevraagd.
Een dag verder en mijn excuus vandaag is dat ik nog te moe ben en ja, het regent iets. Geen weer om te wisselen...
Ik pas me maar aan, aan het huidige tempo. Een ander tempo dan slak is momenteel niet haalbaar. Zelfs mijn auto snapt dat.
Reactie plaatsen
Reacties
Als ik iets voor je kan doen dan zeg je het maar.
Je hebt mijn mailadres nu.
Liefs,
Ben
Hi Ben,
Ik ben al dankbaar dat je de moeite nam dit te lezen! Maar heel lief dat je dit zo aanbiedt! Tot nu toe wacht ik t moment af dat ik mijn bandje toch echt zal moeten gaan wisselen. Nu nog totaal geen zin in! Zondag ook niet echt de dag voor een bandenwissel, buiten de F1 om. Liefs Suus.
Ja, dat hebben wij ook. Soms zit alles mee, maar vaker tegen.
Zo hobbelen we van de ene naar de andere dag.
Vanavond feest van onze buren die 60 jaar getrouwd zijn. Eind van de week een crematie van een goede bekende. De 8e is mijn vrouw jarig, omdat ze pijnlijke benen heeft wordt haar verjaardag niet gevierd.
Hoi Cor,
Het thuiskomertje ligt er inmiddels op. Het zijn rare dagen toch, zo sta je op een feestje en zo sta je aan stil bij het eindige van het leven en wordt je terug geworpen in herinneringen van degene van wie je afscheid neemt. Altijd iets wat de mens met beide benen weer op de grond zet. Jammer dat de verjaardag niks wordt. Toch maar beter naar laten onderzoeken hoe ze de verlichting wel kan vinden in de benen! Een vakantie zet toch structuur altijd wel aardig op zijn kop. En medisch ongenoegen doet daar nog een schepje bij bovenop. Beterschap voor de betere helft en hopelijk smaakt de taart wel goed! Liefs Suus.