Het is de eerste inval die ik kreeg nadat ik weer een aflevering van “Ik vertrek” heb mogen aanschouwen.
Wonderlijk vind ik het steeds weer om te zien hoe de mens zich telkens weer kan overschatten of zich baadt in grenzeloze positiviteit. Daar waar ik schimmels en dus vochtproblemen zie en rotte balken, zien anderen een raampje wat een prachtig uitzicht geeft (op nog veel meer bouwkundige problematiek).
En terwijl er grote basisproblemen bestaan in het zojuist aangekochte pand, is de manier van prioriteiten er telkens weer een, waar ik vanuit mijn stoel blijf vallen! Zo zie ik iemand met een plamuurmes, de oude verflaag van een tennisbaan pogen te krabben/steken. Of ik zie bijvoorbeeld mensen buiten gras maaien met een voor hen, nieuwe bosmaaier. Ook gras maaien komt een keer aan de beurt. Maar wat mij dan opvalt is dat dan ook aan alles te zien is, dat vaak alle gereedschappen nog nooit eerder in hun handen hebben vertoefd. En terwijl ze dan zo lekker een boomtak staan te “zagen” of het gras maaien, regent het binnen net zo hard als buiten!
En dan laminaatvloeren leggen en kamers inrichten, terwijl de natuur van diezelfde ruimte besluit een zwembad te maken. Of een septictank die na 13 jaar !! niet ledigen die onaangename stank onder het gehele huis verhult en ook daarmee de oorzaak van menig “optrekkend vochtprobleem”.
Dan spreek ik nog niet eens over die mensen die alle schepen achter zich verbrandt, ergens met een vlucht landen en op zoek gaan naar iets uit hun dromen, met nul kennis van het land. Laat staan kennis van de cultuur en de gewoonten. En handgebaren gemixt met steenkool Engels door een taalkundig gebrek zijn ook populair in dit programma. En in die verlengde “beperking of handicap” ligt ook de wijze waarop je een huis dient aan te kopen. Grenzeloos vertrouwen in de buitenlandse, verkopende makelaar inclusief de eigenaren van het beoogde pand. Met nul kennis van hoe zaken wettelijk werken ten aanzien van de aankoop van onroerend goed, bevinden ze zich vaak niet bijgestaan door enig vakmens. Niets van de gemaakte afspraken komt tussentijds op papier, alles in blind vertrouwen. Om vervolgens achteraf te gaan zeuren over bijvoorbeeld “verborgen gebreken”, die bij nader inzien, gewoon te onderzoeken waren geweest. Of zat het hem nou net in dat ene woord: ONDERZOEK ?!?
Als dan de koop eindelijk “geslaagd” is en blijkt dat een stenen huis van karton is gebouwd gaat men er, altijd lachend voor de camera, vanuit dat het “allemaal wel goed komt”. Dat doet het vaak ook wel, maar dat het telkens bakken boven het beoogde verbouwingsbudget zit door gebrek aan inzicht, heb ik de deelnemers nog niet vaak horen zeggen. Ahfijn, men gaat volledig op in het klussen en menig klus zien we dan ook voorbij komen waarbij ik me altijd afvraag wat het niveau van afwerking is, als het al zo dramatisch begint. De camera blijft met opzet vaak weg bij die afwerking, fluistert mijn slechtere ik….
Als enige conclusie kan ik dan enkel constateren dat ik blijf kijken uit leedvermaak. Sommige mensen zien klussen, doet gewoon pijn aan de ogen. Een boormachine die in de hand begint te tollen ipv ter hoogte van de boor, een dragende balk die ineens langs iemands schouder omlaag dendert, vloeren die niet goed dragend in elkaar gezet zijn. “Het geluk is met de dommen” viert hoogtij in dit programma!
Dat er nooit een special edition is geweest van “Ik vertrek vanuit het ziekenhuis” is mij dan ook echt een raadsel.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik ben het er geheel mee eens. Iemand die wel een boormachine kan vasthouden is nog geen vakman. Soms zet ik bij de zogenaamde vakmensen vraagtekens?
Of nog nooit gehoord hebben van een driehoeksmeting, maar wel roepen dat ze wel een huis kunnen bouwen.🙈 Laten we t er bij houden dat er nogal wat gradaties vakmensen of handige Harry's rond lopen. Dan zijn we t wel eens!
Ik lees net je verhaal en herken een aantal dingetjes wel. Ben namelijk één van die "ik vertrekkers" geweest. Ben tegen een aantal zaken ook aangelopen zoals het in goed vertrouwen iets kopen voor duizenden, hard bijelkaar gewerkte, Eurootjes en dat dan blijkt dat je opgelicht bent. De verkoper nergens te vinden is en dus Daaaaag tegen je geld kunt zeggen. Maar..."elk nadeel heb zijn voordeel", Cruijff zei het al. Je wordt er hard van. Daar komt bij dat de meeste vertrekkers het wél goed voorelkaar hebben,maar daar trek je geen volle zalen mee. Dus...kijk door die domme façade heen en bedenk...deze mensen hadden het lef om te doen wat velen zeggen maar nooit durven.
Ja Dirk, ik heb ook wel respect voor t doorzettingsvermogen en t optimisme van deze vertrekkers! T belicht uiteraard ook maar 1 onderdeel, namelijk t klusgehalte waar ik soms echt verbaast over blijf.... Tuurlijk zijn er zoveel meer zaken te benoemen. Dan zou t een lang verhaal worden. Uiteindelijk wil iedereen zijn geluk vinden. En kiest daar een eigen weg voor! En wie ben ik om daar wat van te vinden?! Een nobody uiteraard. T is ze gegund om hun sromen na te jagen en t geluk te omarmen!