Wees lief voor je borsten

Met halve aandacht, want ik rij in de auto, hoor ik op de radio: “Wees lief voor je borsten”. Ik vermoedde dat borstkanker in dit gesprek een belangrijke rol zou spelen maar het accent ligt dit keer anders.

Ik hoor “bevrijden uit hun verpakking, geef ze de ruimte en raak ze aan en verzorg ze en  praat met ze”.

Even later stap ik uit en sta op het schoolplein met dit vreemde thema in mijn hoofd.Terug in de auto bedenk ik me wie dit in hemelsnaam bedenkt. Het ging ook over hoe je ze inpakt. Ja, je zou ze maar eens vergeten goed in te pakken, terwijl je net bij de supermarkt voorover buigt boven het vriesvak. Liggen jouw borsten daar in de kou naast de Salami pizza van de AH terwijl je al aan het avondeten zit. Bellen over of ze er nog liggen lijkt me dan een vertrouwenskwestie. Komt de vakkenvuller met je borsten aanzetten.

En dan op de fiets, heb je ze niet goed ingepakt, wapperen ze als paar rare vlaggen naast je oren. Ik denk niet dat ik het echt begrijp en schakel naar de volgende optie, “geef ze de ruimte”. Daar kan ik,  na een dag knellende bh, wel wat mee. Uit dat ding en de pinken staan weer los in de wei. De optie om met ze te praten laat ik aan me voorbij gaan. Daar waar, “verzorg ze”, voor mij een hele normale bezigheid is, is  “praat met ze”, dat zeker niet!

Mijn borsten hebben t goed, al hebben ze geen naam. Nog nooit liepen ze weg of raakte ik ze kwijt! Kortom, ik ben een goede baas. Mijn vertaling van dit borstenthema is daarom als volgt: Hou van je eigen lichaam, geef het aandacht en heb jezelf lief!

De radio laat ik voorlopig nog even uit.